Koło Naukowe Amerykanistyki UJ

Na ostatnim American Film Festival we Wrocławiu (październik 2013) miała swoją polską premierę pierwsza adaptacja prozy Williama Faulknera autorstwa Jamesa Franco. Kiedy umieram ( As I lay dying ) - oparte na powieści pod tym samym tytułem - wejdzie do regularnej dystrybucji w Polsce 14 kwietnia 2014. Początki reżyserskiej kariery Franco bynajmniej nie wskazywały na to, że jedna z głównych twarzy Spider-Mana i twórca kilku niskobudżetowych filmów wkrótce zabierze się za ekranizacje klasyki światowej literatury. Nieusatysfakcjonowany swoim dotychczasowym filmowym emploi , Franco wykazał się jednak zaskakującą determinacją i zmianę ścieżki kariery potraktował poważnie, rozpoczynając od reinwestycji w edukację. W przeciągu kilku lat ukończył całą listę szkół artystycznych i filmowych: m.in. studia z literatury angielskiej i kurs pisarstwa na UCLA oraz studia filmowe na Columbii i NYU (gdzie jego pracą dyplomową był film The Broken Tower na motywach biografii amerykańskiego

Czy kanapka może mieć swoją historię? Czy kanapka może mieć swój festiwal? Czemu jest tak popularna i czemu codziennie trafia do lunch box’ów tysięcy amerykanów? Nie mówię tu o zwykłej kanapce z serem i szynką. Nie będzie to też historia hamburgera. Jaka przekąska króluje wśród amerykanów bez względu na wiek? Zaraz się dowiecie;) Ci którzy próbowali mają swoje zdanie. Ci którzy nie mieli okazji, mogą sobie wyobrażać jak smakuje to połączenie. Otóż chodzi o kanapkę z masłem orzechowym i dżemem! Właśnie tak. Peanut butter jelly sandwich doczekała się nawet osobnego hasła na Wikipedii! Na stronach internetowych znajdziemy przepisy jak zrobić taką kanapkę (!), w miasteczku Highland, Illinois, odbywają się festiwale z jej udziałem, ma swój własny National Day (2 kwietnia) a memy z hasłem „peanut butter jelly time” krążą w Internecie od dawna. Jest na tyle sławna, że występuje w większości filmów i seriali telewizyjnych, ale też ma swoje własne muzeum w Nowym Jorku - Nutropolitan Museu

Praktycznie od samego początku istnienia muzyki rozrywkowej czy przemysłu koncertowego, występy muzyków na żywo były czymś więcej niż tylko odegraniem utworów przed publicznością. Były swego rodzaju niepowtarzalną możliwością nawiązania kontaktu z artystą, obcowania z wykonawcą, czy chociażby potańczenia do muzyki, którą się lubi. Zawsze były czymś więcej. Wraz z rozwojem przemysłu muzycznego, zaczęto odkrywać jaki potencjał drzemie w tego typu widowiskach. Powstawały coraz to rozmaitsze formy występów, większe, bardziej spektakularne trasy koncertowe. Słowo koncert zaczęto zastępować określeniem przeżycie, doświadczenie, lub spektakl. Ich historię zmieniali, między dziesiątkami innych, Pink Floyd , Michael Jackson , Kiss , Jean-Michel Jarre czy U2 . Biorąc pod uwagę ogromny wkład Ameryki Północnej do muzyki rozrywkowej, to tam również przesuwano granicę możliwości takich wydarzeń, a co najważniejsze, wciąż się je przesuwa, co ostatnimi czasy udowadniają tacy artyści jak np. Kanye W