Koło Naukowe Amerykanistyki UJ

Mijający rok był bardzo wyjątkowy dla rapu. W świecie popkultury już dawno nie było tak głośno o hip-hopie. Można wręcz stwierdzić, że dzięki pewnym wydarzeniom i artystom, subkultura ta przeżywa obecnie swój renesans. W tym odrodzeniu da się doszukać nostalgii pewnej grupy osób do czasów minionej młodości, jak również bardziej poważnych powodów, takich jak chęć zamanifestowania buntu społecznego wobec brutalności policji czy niezadowalającej sytuacji ekonomicznej. Oprócz wymienionych powyżej powodów to jednak działalność twórcza była motorem napędowym i powodem powrotu rapu na szczyt. Już na samym początku roku na fanów czekała nie lada gratka, bowiem 13 lutego wyszedł czwarty album kanadyjskiego rapera Drake’a. Aubrey Graham swoim If You're Reading This It's Too Late udowodnił, że również Kanadyjczykom sztuka rapowania nie jest obca i potrafią oni podbić bezwzględny amerykański rynek muzyczny. To również Drake był uczestnikiem najgłośniejszego w tym roku beefu (swoisty

Agencja Pinkertona, pierwsza amerykańska firma świadcząca prywatne usługi detektywistyczne, stanowi jedną z ikon XIX-wiecznej Ameryki. Jej założyciel, pochodzący ze Szkocji Allan Pinkerton, uważany jest za ucieleśnienie amerykańskiego etosu pracy, a sama agencja za niedościgniony wzór tego, jak powinno się tropić przestępców, jednocześnie promując swoją działalność.  Początki istnienia Agencji Pinkertona sięgają lat 50. XIX wieku, kiedy to Allan Pinkerton,  bednarz pracujący jako detektyw w chicagowskiej policji, założył przy Piątej Alei w Chicago Północno-Zachodnią Agencję Policyjną. Zdecydował się on na własny biznes, gdyż zarobki policjanta nie wystarczały mu aby utrzymać rodzinę. Już od pierwszych miesięcy istnienia biuro detektywistyczne, popularnie nazywane "Agencją Pinkertona", wyspecjalizowało się w zleceniach dotyczących ochrony dóbr i mienia, szczególnie zaś konwojowaniu pieniędzy w transportach kolejowych. W bardzo krótkim czasie pozwoliło to przedsiębiors

Smoki, gangsterzy, detektywi, kosmiczni żołnierze, ziemscy żołnierze, zombie, mutanty w post-apokaliptycznym świecie – wszyscy znamy te obrazy, dominujące wśród wytworów kultury popularnej. Warto jednak zastanowić się nad wszystkimi konsekwencjami tej dominacji, szczególnie tymi negatywnymi. Jedną z nich jest fakt, że gry komputerowe wciąż w dużym stopniu ograniczają się do pewnych klisz i schematów zaczerpniętych głównie z popularnych anglojęzycznych filmów, książek i seriali. Nikt, kto ma jakiekolwiek pojęcie o grach, nie będzie miał problemu z wymienieniem głównych konwencji panujących w tym medium: fantasy, horror, SF, gry gangsterskie i detektywistyczne, gry wojenne i gry sportowe. Istnieje niewiele gier, które wychodziłyby poza globalnie rozpoznawane schematy narracyjne i próbowały oddać na przykład indywidualne doświadczenie człowieka uwikłanego w konkretną sytuację społeczno-kulturową. Zazwyczaj postacie to po prostu typy zaczerpnięte z popkultury, np. heroiczny obrońca g

Każdy amerykanista wie, czym dla kina było zrealizowanie przez Orsona Wellesa jego debiutanckiego filmu Obywatel Kane , który pojawił się na ekranach w 1941 roku. Produkcja ta wyróżniała się bezprecedensowym kontraktem tego reżysera z wytwórnią, dzięki któremu miał prawo do ostatecznej wersji montażowej filmu, a także unikalnym sposobem narracji filmowej i nowatorskim wykorzystaniem kamery. Welles osiągnął na początku swojej kariery to, na co inni reżyserzy pracują latami. Co jednak wydarzyło się potem? Dlaczego kolejne filmy tego reżysera nie zostały zapamiętane? Czy warto jednak je obejrzeć? Kontrakt umożliwiający powstanie Obywatela Kane’a zobowiązywał Wellesa do nakręcenia dwóch filmów. Debiut był niezwykle kosztowny, a do tego podzielił widzów i krytyków, więc wytwórnia sugerowała reżyserowi stworzenie czegoś bardziej zrozumiałego dla szerszego grona publiczności. Welles zdecydował się zatem na adaptację Wspaniałości Ambersonów Bootha Tarkingtona. Jednocześnie zaangażował s

Z górnym półwyspem Michigan jest podobnie jak z Wyoming . Niby jest, a jednak go nie ma . W zasadzie nie wiadomo czy to jeszcze Stany Zjednoczone czy już Kanada. Nawet Amerykanie mają problem czy przypisać go Michigan czy Wisconsin. Mieszkańcy żyją w innej strefie czasowej niż reszta stanu, w sklepach bardzo często można spotkać więcej gadżetów Green Bay Packers niż Detroit Lions, śnieg pada tam w tonach, a nieliczna ludność posługuje się dziwnym dialektem z naleciałościami skandynawskimi. To nie miejsce dla trolli spod mostu, w The Upper Peninsula rządzą Yoopers . Stan Michigan podzielony jest na dwie części – Górny oraz Dolny Półwysep, które łączy monumentalny Mackinac Bridge, jeden z najdłuższych mostów wiszących w Stanach Zjednoczonych. Stan ten jest jednak kojarzony przede wszystkim z jej południową częścią, gdzie mieszczą się wszystkie najważniejsze ośrodki miejskie jak Detroit, Ann Arbor, Grand Rapids, czy stolica Lansing. Społeczność The Upper Peninsuli jest dość nie

Dziewiętnaście lat - ponad tyle upłynęło, odkąd młodociany Kobe Bean Bryant postawił swój pierwszy krok na parkiecie NBA w barwach legendarnych Los Angeles Lakers. Wtedy jeszcze mało kto wiedział, że gwiazda Kobego rozbłyśnie być może jeszcze jaśniej niż 16-krotnych mistrzów NBA. Niestety, jak z każdą historią, tak i ta zbliża się ku nieuchronnemu końcowi. Kobe w dosyć... specyficznej sesji zdjęciowej Koszykarskiego talentu Bryanta nie można przypisywać dziełu przypadku - jego ojciec, Joe „Jellybean” Bryant, był zawodnikiem NBA, a także spędził wiele lat grając w Europie. To właśnie na Starym Kontynencie Kobe spędził znaczną część swojego dzieciństwa, i dlatego swobodnie włada włoskim czy hiszpańskim (kastylijski przydawał mu się na parkietach - za czasów jego współpracy z Pau Gasolem, omawiali oni taktykę meczową właśnie w mowie Cervantesa). Dopiero w wieku 13 lat wrócił do Filadelfii, gdzie bardzo prędko podbił serca kibiców drużyny Lower Merion H.S. Czasy szkoły średniej

13 krótkich pytań do… dr hab. Marty Kijewskiej-Trembeckiej Ulubiony premier Kanady? Pierre Trudeau. Bo jestem liberalna. Ulubiony prezydent USA? Może nie ulubiony, ale mam do niego sympatię - Barack Obama. Broń Boże Bushowie. Kto będzie następnym prezydentem USA? Hillary Clinton. Życzę jej tego z całego serca. Ulubiony film? La Strada Ulubiona książka? Czytam teraz chyba cztery jednocześnie. Lubię dobry reportaż, np. Izrael już nie frunie Pawła Smoleńskiego lub Diabeł umiera w Hawanie Macieja Stasińskiego. Niedawno czytałam również niesamowitą Udrękę i ekstazę Irvinga Stone’a oraz Jądro dziwności Petera Pomerantseva, o nowej Rosji. Przerażająca, ale gorąco polecam.  Ulubiony zespół lub wykonawca muzyczny? Ciężko mi wybrać jeden… Bardzo lubię jazz. Obecnie bardzo sekunduję Pawłowi Kaczmarczykowi i jego Audiofeeling . Kibicuję mu osobiście, ponieważ znam go jeszcze ze szkoły muzycznej do której chodził z naszą córką i mam taki mały,